ถาม :  จะทำนามบัตรมั้ยคะ ?
      ตอบ :  ไม่ต้องไปแจกใคร ใครอยากรู้ให้เขาขวนขวายมาเอง กลัวดังปรากฏว่ามันจับยัดจนดัง หลบ ๆ ซ่อน ๆ ตัวเองมาหลายปี อันนั้นก็ไม่รู้ว่าใครเขาทำให้ ขณะเดียวกันก็ทดสอบกำลังใจของเราด้วย
              ในเมื่อโดนส่งขึ้นไปในจุดนั้นมันเป็นเรื่องของลาภ ยศ สรรเสริญ สุขโดยตรงแล้วขณะเดียวกันฝ่ายที่ไม่เห็นด้วยก็อาจมีนินทาพาให้ทุกข์ เพราะโลกธรรมต่าง ๆ ในจิตใจของคนเรามันยังฟูยังฟุบอยู่หรือเปล่า ?
              ได้ลาภ ได้ยศ ได้สรรเสริญ ได้สุข จิตใจมันยังฟูอยู่หรือเปล่า เสื่อมลาภ เสื่อมยศ โดนนินทาได้ทุกข์ จิตใจของเรามันฟุบลงหรือเปล่า ? ถ้าหากว่าจิตใจของเรามันมั่นคงไม่หวั่นไหวไปตามโลกธรรมได้ก็ถือว่าสามารถรักษาตัวรอดได้
              แต่ถ้าหากว่าโดนส่งขึ้นไปถึงจุดนั้นแล้วยังหวั่นไหวยังคล้อยตามไปอะไรไปเดี๋ยวเดียวมันก็เจ๊ง มันดีเหมือนกัน มันเหมือนอย่างกับทอง ถ้าทองแท้เผาเท่าไหร่มันก็ยังเป็นทอง ถ้าทองปลอมเผามันเข้าไปเนื้อในมันก็โผล่เป็นเหล็ก ฉะนั้นค่อย ๆ พิสูจน์กันไป เราต้องรู้ตัวเราต้องพิจารณาตัวเราเองว่ากำลังใจของเราเป็นอย่างไร เพราะเรารู้อยู่ว่าเราไม่ดีเท่าที่เขาว่ามา
              ในเมื่อมันไม่ดีเท่าที่เขาว่ามามีอย่างเดียวก็คือต้องพยายามที่จะเร่งรัดตัวเองให้มันดีได้อย่างนั้น หรือไม่ก็ต้องพยายามระวังตัวเองไม่ให้ลาภ ยศ สรรเสริญ สุข มันมาครอบงำเราได้
              เรื่องของมาร กิเลสมารเขามีความสามารถสูงมาก เขารู้ว่าปุถุชนทั่ว ๆ ไปต้องการลาภ ยศ สรรเสริญสุขใช่มั้ย ? ยินดีในลาภ อยากเด่น อยากดัง อยากมีบริวารมาก ๆ มีคนรู้จักเยอะ ๆ ทุกสิ่งที่เกิดขึ้นมันดีทั้งนั้น
              ญาติโยมจำเอาไว้ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเรามีส่วนดีทั้งนั้น ถ้าหากว่าเราสามารถผ่านพ้นไปได้เราได้กำไร ถ้าเราผ่านพ้นไม่ได้ลักษณะเหมือนกับสอบตก เราได้บทเรียน ตกลงว่าเราได้ทั้งขึ้นทั้งล่องไม่มีอะไรเสีย ทุกอย่างที่เกิดขึ้นกับเรามีประโยชน์ทั้งนั้น เราต้องหาประโยชน์จากมันให้ได้ไม่ว่าพระหรือฆราวาสก็ตาม
      ถาม :  ไปฝังเข็มดีมั้ย ?
      ตอบ :  ตอนนี้การรักษาอะไรทุกอย่างที่ว่าดี โยมเขาจัดการให้หมด โรคบางอย่างมันเป็นโรคเวรโรคกรรม ขนาดเครื่องมือดี ๆ ก็ตรวจไม่เจอ อาตมาก็เป็นแค่ที่เห็นนี่จริง ๆ มันอย่างที่เห็นของโยมมันนิดเดียว
              ปรากฏว่าตั้งแต่เป็นมาครึ่งค่อนเดือนนี่ไม่เคยกินยาเยอะอย่างนี้มาก่อนเลย แต่มันไม่หาย บางทีไปให้หมอตรวจนี่ สุขภาพดีกว่าคนดี ๆ ทั่ว ๆ ไป แต่จริง ๆ ตอนนั้นกำลังแย่ที่สุด หมอเขาก็เห็นอยู่คือ จับตัวเรานี่ตัวเราร้อนฉ่าเลย แต่วัดปรอทมันแล้วมันต่ำกว่าคนปกติ ความดันขึ้นหน้าแดงเหมือนกวนอูเลย ปรากฏว่ามันแค่ ๑๑๐/๗๐, ๑๑๐/๘๐ ทั้ง ๆ ที่ปกติของเรามัน ๑๒๐,๑๓๐ มันขึ้นมากกว่านั้นซะอีกแต่วัดแล้วมันน้อย
              เพราะฉะนั้นบางอย่างกรรมมันบัง หลวงปู่ธรรมชัย ท่านเคยบอกไว้ว่า โรคบางอย่างรักษาหรือไม่รักษาก็หาย โรคบางอย่างต้องรักษาถึงจะหายถ้าไม่รักษาแล้วจะตาย แต่ว่าโรคบางอย่างรักษาหรือไม่รักษาก็ตาย เพราะมันฝืนกฎของกรรมไม่ได้
              อาตมาเองไม่ใช่ไม่รักตัวเองนะ ร่างกายนี้ไม่ใช่ของเรา ยืมโลกเขามาใช้ก็จริง แต่ว่ามารยาทของการยืมก็คือ ต้องดูแลรักษาของเขาให้ดีที่สุด แต่นี่พยายามแล้ว เป็นเด็กดีมากเลย กำลังภายในให้เขาจัดการหมดแล้วหมอเหนื่อย....หมอเขาปล้ำซะเหงื่อหยดติ๋งจะร้องซะแอ๊ะก็ไม่มี เห็นเขาบอกว่าถูกจุดมันจะเจ็บมากเลย เราก็รู้สึกว่าทนได้ก็เฉย ๆ ทำไปทำมาหมอเขาหมดอารมณ์ (หัวเราะ) หมอรักษาแล้วคนไข้นอนเงียบฉี่ยังกับตายเขาไม่รู้จะทำยังไงได้ บางทีเขากดจุดตรงนั้นแทงตรงนี้แล้วเขาบอกว่า ถ้ามันมีโรคอยู่ตรงบริเวณนั้นมันจะเจ็บ เราก็รู้สึกว่ามันหน่อยหนึ่ง ทนได้ก็เลยเฉย ๆ ตรงโน้นก็หน่อยหนึ่งทนได้ ตรงนี้ก็หน่อยหนึ่งทนได้ หมอเขาสรุปเรียบร้อยเลยว่าไม่มีโรค ทั้ง ๆ ที่เราเป็นปะแหง็บ ๆ จะตาย มันก็เลยอาจจะเกิดมาปากหนักร้องไม่ค่อยจะเป็น
              น้องชายไปโดนหน่อยเดียวร้องเอ็ดตะโรลั่นบ้าน (หัวเราะ) ประเภทนั้นหมอเขาชอบรักษามันดี เห็นคนไข้ร้องแล้วรู้สึกมันสะใจ ของเรามันร้องไม่เป็น พระเขาบอกว่า อาจารย์ไม่มีฟอร์ม ไอ้คนไม่มีฟอร์มมันเลยร้องไม่เป็น มันกลัวเสียฟอร์มมันไม่มีให้เสีย ส่วนเขาเองเขามีฟอร์มขายเป็นสวนเลย เสียเท่าไหร่ก็ได้เขาไม่กลัวเลยแหกปากลั่น

เทศน์ที่วัดท่าขนุน