|
ถาม: หลังจากนั้นแล้วไม่ได้พบ ?
ตอบ : ไม่ได้พบกันอีกเลยนะ
ถาม : .................................
ตอบ : แล้วคราวนี้พอปลายปี ๒๕๒๘ น่าจะประมาณเดือนพฤศจิกายนเป็นการเป่ายันต์เกราะเพชร คราวนี้งานเป่ายันต์เกราะเพชรนี่หลวงพ่อท่านบอกพระองค์ที่ ๑๑ จะมา เราก็บอก อ้าว...! มีองค์ที่ ๑๑ อีกหรือครับ ? คือเคยได้ยินแต่หลวงพ่อแค่องค์ที่ ๑๐ ท่านบอก ใช่ องค์ที่ ๑๑ คือหลวงพ่อใหญ่องค์ปฐม ท่าบอกว่า ในเมื่อเขามีองค์ที่ ๑๐ แล้ว ถ้าเข้ามาก็เรียกข้าว่าองค์ที่ ๑๑ ก็แล้วกัน เราก็ดีใจว่าจะมีโอกาสได้เจออีก ปรากฎว่าถึงเวลาวันงานก็ลักษณะเหมือนเดิม มาก่อนงาน ๒ วัน พอเลิกงานก็พาพรรคพวกเดินลุยกัน โอ้โฮ...คราวนี้ตามกันเป็นร้อย ๆ เลยไม่รู้เป็นเพราะอะไร เขามั่นอกมั่นใจว่าเราต้องหาเจอแน่ เพราะคราวที่แล้วเจอพระองค์ที่ ๑๐ ใครอยากเจอพระองค์ที่ ๑๑ เดินตามเล็กเดี๋ยวเจอ เดินกันซะจนป่าราบเป็นทาง เพราะตอนนั้นตึกรับแขกก็ไม่มีเป็นดงไผ่รกไปหมด เดินหาไปจนกระทั่งคืนวันที่สองหาจนสี่ทุ่มก็ยังไม่เจอ ไม่เจอก็ไปนอนอยู่หลังโบสถ์ หลังโบสถ์วัดท่าซุงจะมีอาคารที่ให้ผู้ชายพัก เขาเรียกว่าอาคาร ๑๗ ห้อง เป็นอาคารเตี้ย ๆ ก่อนหน้านั้นเป็นศาลาสำหรับเจริญกรรมฐาน และสำหรับหลวงปู่หลวงพ่อสิบกว่าองค์ลงมารับสังฆทานกัน แต่ว่าสมัยหลังเขากั้นเป็นห้องสำหรับเป็นที่พัก
คราวนี้นอน ๆ อยู่ถึงตีสามก็ตื่นตามปกติของตัว ตอนตื่นขึ้นมานี่งง งง นี่กูอยู่ที่ไหนวะ ? คืออทุกอย่างโล่งไปหมด เหมือนกับเรานอนอยู่กลางทุ่งโล่ง ๆ มองไปสุดลูกหูลูกตาเลย ไกลลิบไม่รู้กี่สิบกี่ร้อยกิโลเมตรมองเห็นไปหมด พวกตึกรามบ้านช่องต่าง ๆ โดยเฉพาะวัดวาอาราม โบสถ์หายเกลี้ยงเลยไม่มีเหลือ เราก็ เอ๊ะ...เกิดอะไรขึ้นกันแวะ เราก็ตื่นอยู่ จับเนื้อตัวเองบิดเฮ้ยเจ็บเว้ย คราวนี้พอมองไปทางด้านหนึ่งด้านตะวันออกของวัดคือด้านฝั่งแม่น้ำ เห็นเทวดาองค์หนึ่งสูงแค่ไหนไม่รู้นะ แต่ต้นโพธิ์ทางด้านริมน้ำสูงเกิน ๓๐ เมตร เอวท่านเลยยอดโพธิ์ไปอีก องค์ท่านประเภทแต่งชุดเป็นเพชรสว่างจ้าเห็นชัด ๆ เลย เราก็อ้าว...จำได้ ท่านปู่มหานาคา ท่านมาทำอะไรของท่านน่ะ พอคิดจบเท่านั้นแหละ เห็นเป็นจุดสีทองเหมือนอย่างกับเพชรสว่างเจิดจ้ามาก มาทางทิศตะวันออกลอยปรี๊ดเดียวเข้ามาอยู่ตรงหน้าเลย กลายเป็นพระองค์ที่ ๑๑ ลักษณะเป็นพระหนุ่ม ๆ คล้าย ๆ กับรูปหลวงปู่ปานอย่างนี้ ผิวท่านเป็นทองเลยนะ มาถึงยืนตรงหน้าท่านก็บอกว่า ลูกเอ้ย...คราวหน้าถ้าจะกราบพ่ออย่าไปทำอย่างนั้นนะลูก ไปเดินหาพ่อแบบนั้นอันตราย งูเงี้ยวเขี้ยวของมันมี ถ้าจะกราบพ่อจริง ๆ นะ ให้ไปกราบรูปปั้นของพ่อที่หลวงพ่อเจ้าทำไว้ที่ริมน้ำนะ หรือไม่ก็กราบที่ตัวหลวงพ่อของเจ้าเลย พ่อจะอยู่สองที่นี้เองจำไว้นะลูก พอท่านพูดจบท่านก็ลอยปรี๊ดกลับไป ตอนที่ท่านลอยปรี๊ดกลับไปตึกรามบ้านช่องโผล่ขึ้นพรึบไล่ตามไปเลย เราเพิ่งรู้ว่าเออ...คำว่าพระพุทธเจ้าเปิดโลกเป็นอย่างนี้จริ งๆ เห็นทะลุไปหมด ไกลแค่ไหนเห็นเหมือนอย่างกับอยู่ใกล้ ๆ หมด
ถาม : ...............................
ตอบ : ตอนเช้ามืดประมาณตีห้าครึ่ง เพราะมีนิสัยตั้งแต่ตอนเป็นฆราวาสคือลุกขึ้นเจริญกรรมฐานประมาณตีสาม แต่ตอนนี้แก่ขึ้นชักจะตื่นตีสอง ตอนนั้นจะต้องตื่นตีสามประจำ พอเจริญกรรมฐานเสร็จประมาณตีห้าครึ่ง ใกล้ที่ฟ้าจะสว่างแล้วก็ย่องไป ย่องไปริมน้ำคนเดียวไม่กล้าเล่าให้คนอื่นฟังกลัวจะผิด กะว่าถ้าท่านอยู่แค่สองที่เราก็จะได้กราบท่านก่อน ปรากฏว่าพอย่องไปถึงที่ริมน้ำ ตอนที่หลวงพ่อท่านสร้างรูปปั้นเสร็จ อาตมาเองก็บอกกับพรรคพวกว่าให้ช่วยกันทำอะไรถวายท่านดีกว่า ก็ตกลงว่าซื้อโซฟาถวายท่าน ซื้อแบบอย่างดีเลยนะ สั่งจากร้านเฟอร์นิเจอร์อย่างชนิดที่ไว้ใจกันได้ว่าเขาไม่โกงเราแน่เอาของดีมา เป็นโซฟาสีขาว บรรดาเพื่อนที่เป็นผู้หญิงก็ช่วยกันถักหมอนอิง ถักพรหมรองนั่ง ถักพรมรองเท้าเป็นสีขาวหมด ก็เอาไปว่าถวายท่านเอาไว้
คราวนี้ตอนย่องไปคนเดียวนี่รูปของพระองค์ที่ ๑๐ องค์ที่ ๑๑ ท่านวางอยู่ข้างล่างก็เป็นโซฟา พร้อมกับของทุกอย่างที่เราทำวางบูชาท่านอยู่ตรงนั้น จะมีเสาต้นหนึ่งจะเยื้องอยู่นิดหนึ่ง คราวนี้ตอนที่เดินไปก่อนจะถึงเสา เห็นพระองค์หนึ่งนั่งอยู่บนโซฟาห่มจีวรสีเหลืองอ๋อยอย่างนี้ เราก็ฉุนขาดเลย พระที่ไหนไม่รู้กาลเทศะ บนที่บูชาเสือกมานั่ง เดี๋ยวพ่อจะด่าให้เข็ด ก็เดินอ้อมเสากะจะไปโผล่ตรงหน้าแล้วก็ว่าให้แรงเลย เดินอ้อมเสาโผล่ไปแค่ช่วงประมาณสี่ก้าวแค่นั้นเอง หันมามองมีแต่โซฟากับหมอนอิงวางอยู่ ทุกอย่างเป็นสีขาวหมดไม่มีทางเห็นเป็นสีนี้ได้ แต่ตอนนั้นน่ะเห็นชัด ๆ เลยพระองค์หนึ่งนั่งอยู่ ก็ต้องกราบก้นโด่งอยู่ตรงนั้นนั่นน่ะ คือว่าท่านยืนยันให้ว่าท่านอยู่ตรงนั้นจริง ๆ พอไปประเคนอาหารพระเสร็จ เข้าไปรับใช้หลวงพ่อที่ศาลาสี่ไร่ ปีนั้นสร้างศาลาสี่ไร่แล้ว พอเป่ายันต์เกราะเพชรรอบแรกก็ไม่มีอะไร รอบสองอยู่ ๆ หลวงพ่อก็ถามขึ้นมาบอกว่า เออ...เมื่อคืนใครเจอพระองค์ที่ ๑๑ บ้างหว่า ? เราก็ได้แต่ผมครับอยู่ในใจ เจอแล้วยืนยันใครไม่ได้ เจอตอนตีสามน่ะ ได้แต่ผมครับอยู่ในใจ หลวงพ่อท่านก็พูดต่อว่า เมื่อคืนพระองค์ที่ ๑๑ ท่านมานะ ท่านมาตอนตีสามตรง ถ้าใครไม่หลับได้เห็นทุกคน เพราะท่านตั้งใจให้เห็น เราก็เออ...เวลาก็ตรง หลวงพ่อท่านก็ยืนยันแล้ว คราวนี้ท่านบอกว่า ตอนนี้ท่านคุมอยู่สองที่ คือที่รูปปั้นของท่านที่ใต้ต้นโพธิ์ริมน้ำที่หนึ่งกับที่ข้าอีกที่หนึ่ง ตกลงว่าบอกตรงหมดแสดงว่าที่เราเจอน่ะใช่แน่ ตกลงเป็นอันว่าพอหลังเลิกงานก็ถามหลวงพ่อ ย่อง ๆ เข้าไป หลวงพ่อครับ เมื่อคืนผมเจอ ท่านว่า เออ...ดี โชคดีแล้วลูก เพราะว่าโอกาสที่จะได้เจอพระระดับนั้นยากเต็มทีแล้ว ถามว่า แล้วทำไมท่านไม่มาเหมือนพระองค์ที่ ๑๐ ล่ะครับ ? คือพระองค์ที่ ๑๐ นี่อยู่กับเราเป็นวัน ๆ จับได้คลำได้คุยกันได้อย่างนี้ ทำไมไม่มาแบบพระองค์ที่ ๑๐ ล่ะครับ ? หลวงพ่อท่านบอกว่า ท่านกลัวพวกแกจะไม่ปล่อยท่านไปเหมือนพระองค์ที่ ๑๐ คือพวกเรานั่งล้อมพระองค์ที่ ๑๐ กันเป็นวัน ไล่อย่างไรก็ไม่ไป จนกระทั่งท่านบอกว่า อย่าลืมว่าพระพูดไม่เกินสามครั้งนะ ถ้าให้ฉันพูดครั้งที่สามจะซวยนะ ก็ฮือกันออกไปซักสี่ห้าเมตร แล้วก็วิ่งเข้ามาใหม่ถือว่าไปแล้ว ตกลงว่าล้อมท่านอยู่เช้ายันเย็นน่ะ ท่านเลยบอกว่า ท่านกลัวว่าแกจะไม่ปล่อยให้ท่านไป คือในลักษณะของพระองค์ที่ ๑๐ ถ้าท่านจะไปนี่ถ้าลับตาเราท่านก็หายไปเฉย ๆ แต่คราวนี้เราไปทำอยู่ในลักษณะล้อมท่านเอาไว้ ท่านไม่สามารถที่จะทำอะไรตามใจตัวเองได้ เพราะเดี๋ยวชาวโลกจะแตกตื่นมากเกินไปอย่างนี้ ท่านก็แหม...ต้องเสียเวลานั่งรถไปตั้งไกลกว่าจะไปได้ กว่าจะหลอกอาจารย์ประเสริฐสำเร็จ พอถามหลวงพ่อเข้าหลวงพ่อท่านถึงได้บอกว่า กลัวว่าเราจะไม่ยอมปล่อยให้ท่านไป
คราวนี้สำหรับอาตมากับพระองค์ที่ ๑๑ นี่ก็อยู่ในลักษณะที่ว่าเหมือนอย่างกับว่าท่านสงเคราะห์ให้ คือท่านมานี่ไม่เคยเจอในลักษณะของกายเป็นพระวิสุทธิเทพเลยนะ มาทีไรคือลักษณะนั้น ก็ถึงเวลาสร้างรูปท่านก็เลยสร้างเป็นรูปพระสงฆ์ คือลักษณะของท่านว่าเหมือนหลวงปู่ปานทุกอย่าง แต่ถ้าสังเกตให้ดี ๆ จะเห็นท่านมีอุณาโลมอยู่ คราวนี้อุณาโลมท่านเป็นสีแดง เพราะฉะนั้น...เวลาที่อาตมาสร้างพระองค์ที่ ๑๑ ก็เลยให้ฝังพลอยแดงไว้ด้วย เสร็จแล้วพระองค์ที่ ๑๑ นี้เนื่องจากหลวงพ่อท่านบอกว่าคือองค์สมเด็จพระสัมมาสัมพุทธเจ้าองค์ปฐม เป็นพระพุทธเจ้าองค์แรกที่บารมีมากที่สุดเหตุที่บารมีมากที่สุดเพราะว่ากว่าจะเป็นพระพุทธเจ้าท่านใช้เวลานานที่สุด ไม่เคยมีตัวอย่างมาก่อนเลยว่าใครจะเป็นพระพุทธเจ้า ท่านอยากเป็นขึ้นมาท่านก็ว่าของท่านไปเรื่อยจนกระทั่งท่านสำเร็จ ก็เลยกลายเป็นว่าใช้เวลามากที่สุด บารมีก็เลยมากกว่าใครเขา คราวนี้พอสร้างขึ้นมาก็เลยไม่มีพระพุทธเจ้าองค์ไหนท่านจะทำพิธีพุทธาภิเษกให้ ต้องนิมต์ต้นตำรับ หลายต่อหลายคนที่เข้าไปทดสอบ บอกว่าไม่เคยเจอวัตถุมงคลที่ไหนที่มีอานุภาพอย่างนี้มาก่อน โดยเฉพาะบารดาเซียนพระต่าง ๆ หรือพวกที่ได้ทิพจุกขุญาณก็ถามว่า ใครทำ ? ตอนนั้นท่านแสงชัยท่านยังไม่ได้บวช ท่านบอกว่าหลวงพ่อผมทำเอง พวกบรรดาท่านที่สามารถตรวจสอบพลังวัตถุมงคลได้ ท่านก็จะสงสัยว่า ทำไมพระยังหนุ่ม ๆ อยู่ทำได้ขนาดนี้หรือ ? เราก็บอกว่า คราวหน้าเอ็งบอกไปนะว่าพี่ไม่ทำ เพราะว่าถึงเวลาต้องนิมนต์ท่านมาทำ เราเองมีหน้าที่นั่งดูอย่างเดียว ท่านบอกว่า พอ เราก็เลิกได้
คราวนี้โยมคนหนึ่งเมื่อวานโทรศัพท์มาสามครั้ง คราวก่อนเอาไป ๑๐ องค์ น่าจะไปมีประสบการณ์อะไรมา ย้ำนักย้ำหนาว่าจะมาวันนี้ อย่างไรก็เหลือให้เขาให้ได้ ไม่รู้จะมาเอากี่องค์ เพราะถามคำว่าหลวงพี่มีเหลือเท่าไร ? กลัวจะเหมาจังเลย ใช้คำว่าหลวงพี่มีเหลือเท่าไร ?
ถาม : ในหนังสือหลวงพ่อไม่ได้มีการกล่าวถึงพระองค์ที่ ๑๑ มากนัก มีแต่พระองค์ที่ ๑๐ ?
ตอบ : พูดง่าย ๆ คือถ้าไม่ใช่คนตื่นช่วงนั้นก็ไม่มีใครเจอ แล้วอาตมาก็ไม่ได้ยินใครพูดว่าเจอ แต่ที่กล้ายืนยันเพราะเราเจอแล้ว เล่าให้พรรคพวกที่ไปด้วยกันเกือบสิบคนฟังเอาไว้เท่านั้นเองว่าเจอ แต่คนอื่นนี่ไม่มีใครรู้ แล้วก็ไม่ได้ยินใครพูด อาจจะเป็นคนเดียวที่เจอก็ได้ ถือว่าฟลุกไป อย่างที่ญาติโยมที่เดินตามกันตั้งเยอะตั้งแยะที่มั่นใจว่าเราหาท่านเจอ แต่มั่นใจจริง ๆ แล้วมั่นใจถูกด้วย แต่บังเอิญไปเจอตอนตีสามเขาหลับกันหมดแล้ว
ถาม : .........................
ตอบ : ในชีวิตถ้านับเรื่องของพระองค์ที่ ๑๐ กับพระองค์ที่ ๑๑ ถือเป็นความภูมิใจส่วนตัวหนึ่งในไม่กี่อย่างว่าเรามีโอกาสได้กราบพระดีถึงขนาดนั้น ความภูมิใจระดับแรก ๆ ของเราที่ถือว่าเป็นหนึ่งในไม่กี่อย่างก็คือว่า มีโอกาสได้ฝากเนื้อฝากตัวป็นลูกศิษย์หลวงพ่อ ได้ปฏิบัติตามคำสอนท่านมา เรื่องของการพบพระองค์ที่ ๑๐ ที่ ๑๑ ก็เป็นไม่กี่อย่างในความภูมิใจ เรามีโอกาสได้พบะพระที่พบได้ยากขนาดนี้
แล้วพระองค์ที่ ๑๑ ยังเคยตามไปสงเคราะห์ที่พม่าครั้งหนึ่ง เพราะว่าช่วงนั้นเพิ่งไปพม่าครั้งแรก คราวนี้การไปพม่านี่สถานที่ของพม่าที่อยากไปมากเลยจะมีอยู่สามแห่ง คือเจดีย์ชเวดากอง หลวงพ่อพระมหามุนี แล้วก็พระเจดีย์อินทร์แขวน สามที่นี้อย่างไรในชีวิตต้องไปให้ได้ คราวนี้พอไปถึงหลวงพ่อมหามุนี เราไม่รู้ว่าเขาจะมีพิธีสรงน้ำพระพักตร์ คือล้างหน้าถวายท่านทุกวันตอนตีสี่ครึ่ง ก็ตะเกียกตะกายไปถึงตั้งแต่ประมาณตีสองตีสาม ไปถึงโอ้โฮ...ทำไมประตูกี่ชั้นต่อกี่ชั้นก็ไม่รู้ ใส่กุญแจห้าหกดอก คือข้างในห้องที่พระมหามุนีท่านอยู่มีแต่พวกเพชรพลอยที่เขาถวายไว้ บอกไม่ถูกว่าเยอะเท่าไร ก็ไม่รู้ว่าจะยืนให้ยุงหามข้างนอกทำไมก็เข้าไปข้างในก่อน เข้าไปอย่างไรช่างหัวมันเถอะ ถ้าใครเป็ลูกศิษย์หลวงพ่อต้องทำได้ ลูกขุนแผนต้องทำได้อย่างขุนแผน เข้าไปเกรงใจหน่อยเหลือประตูชั้นสุดท้ายให้ เพราะชั้นสุดท้ายจะเข้าไปในห้องที่เขาเก็บพวกบรรดาของมีค่า ถ้าเราเข้าไปเดี๋ยวโดนข้อหาขโมย ก็ไปกราบอยู่ตรงนั้นน้อมจิตนึกถึงพระพุทธเจ้าทุก ๆ พระองค์ คิดถึงคุณพระธรรมพระอริยสงฆ์ทั้งหมด พอตั้งใจนึกถึงปั๊บก็เห็นพระองค์ที่ ๑๑ คือสมเด็จองค์ปฐมท่านเสด็จมาครอบลงมาบนองค์ของหลวงพ่อมหามุนีเลย ใหญ่โตมโหฬารมากเลย ถามว่า มีอะไรหรือลูก ? คือถ้านึกถึงพระเมื่อไรก็มีเรื่องจะขอให้ท่านช่วย ก็กราบเรียนท่านว่า เดินทางมาไกลขนาดนี้แล้ว ในเมื่อเขามีพิธีสรงน้ำพระพักตร์ คือล้างหน้าให้ทุกวันตีสี่ครึ่ง อยากเข้าไปร่วมพิธีข้างในโดยใกล้ชิดจะได้ไหมครับ ? ท่านบอกว่า ได้ พอท่านบอกว่าได้นะ ก็มีมือมาสะกิดหลังพอดีเราหันมา โฮ้โฮเว้ย...ตัวใหญ่ฉิบหายเลย คนอะไรวะ อาตมาสูง ๑๗๐ กว่าเซ้นต์สูงแค่ไหล่มันเอง เจ้าหน้าที่ของวัด เขาคงสงสัยว่าพระองค์นี้แหกด่านเข้ามาได้อย่างไร ตั้งกี่ประตูต่อกี่ประตู เข้ามาอยู่ข้างในดีไม่ดีเขาอาจจะคิดว่าเราอาจจะมานอนหลับที่นี่เลยละมั้ง แล้วเขาปิดประตูตอนออกก็เลยออกไม่ได้ เขาถามเป็นภาษาอังกฤษว่า มาจากไหน ? เราตอบกลับไปว่า มาจากเมืองไทย ตั้งใจจะมาไหว้หลวงพ่อมหามุนี เขาดีใจใหญ่ เขาบอกว่า ผมพอพูดไทยได้ครับ ผมอยู่สถานทูตไทยสามปี ก็ถามชื่อถามเสียงเสร็จเรียบร้อย บอก ที่มาที่นี่ตั้งใจเลยว่าจะมาร่วมพิธีล้างหน้าพระ อยากจะเข้าไปข้างในด้วยได้ไหม ? เขาบอกว่า ได้ครับ ผมเป็นเจ้าหน้าที่รับผิดชอบอยู่ ผมอนุญาตได้ เสร็จแล้วพอประมาณตีสี่ครึ่งเขาก็เปิดประตูชั้นใน แล้วก็มีพราหมณ์อยู่ ๘ องค์พร้อมกับท่านอาจารย์ปัญญาวังสะที่ทำหน้าที่ล้างพระพักตร์พระพุทธเจ้ามา ๓๐ กว่าปีแล้ว นี่เข้าไปด้วย พระคุณท่าน ก็ผลักเราพรวดเดียวเข้าไปแล้วก็ยืนขวางประตูไว้เลย เราก็ไปอยู่ข้างในปรากฏว่า พราหมณ์ ๘ องค์ท่านก็ทำหน้าที่ของท่านไป อาจารย์ปัญญาวังสะท่านก็ล้างหน้าพระของท่านไป เช็ดแห้งปิดทองอะไรของท่านไปเรื่อย เหมือนอย่างกับเราเป็นหัวหลักหัวตอไม่มีใครเห็นอย่างนั้นน่ะ ปล่อยเราอยู่หน้าตาเฉยอย่างนั้น เราก็ถ่ายรูปไปทุกซอกทุกมุม ถ่ายให้หมดเลย ไหน ๆ ก็มาแล้ว ไม่ต้องไปเสียดายฟิล์ม ตะบันไปกี่ม้วนต่อกี่ม้วนก็ไม่รู้ มีปัญญาถ่ายทุกขั้นตอน
เราก็เออ...นาน ๆ ครั้งที่ท่านจะมา เพราะปกติแล้วคือว่าอยากกราบท่านก็ต้องขึ้นนิพพานไปกราบท่านเอง คราวนี้ตอนที่ได้พบท่าน ท่านมาสงเคราะห์ลักษณะอย่างนั้น เสร็จแล้วก็ไปพม่าก็ไม่นึกว่าท่านจะมาก็มาสงเคราะห์ แต่ว่าอัศจรรย์อยู่อย่างว่าท่านมาครั้งใดท่านมาเป็นพระสงฆ์ทุกครั้ง เพราะฉะนั้น...ของอาตมาเองจะไม่ติดใจพระสมเด็จองค์ปฐมในปางพระนิพพานเพราะไม่เคยชิน จะติดใจในลักษณะพระสงฆ์ ขณะเดียวกันอีกอย่างคือว่าหลวงพ่อสร้างเป็นพระพุทธชินราชก็จะติดในทรงพระพุทธชินราชอีกอย่างหนึ่ง แต่ว่าที่เป็นปางพระนิพพานอะไรจริง ๆ นี่ไม่ติดตาติดใจเราเลย หลายคนคิดว่าเป็นรูปหลวงปู่ปานเพราะเห็นพระองค์ที่ ๑๑ ที่ทำไว้ประมาณหัวแม่มือคล้ายหลวงปู่ปาน แต่ถ้าสังเกตให้ดี ๆ จะเห็นว่าพระกรรณคือหูยาวเกินทั่ว ๆ ไป แล้วขณะเดียวกันจะมีพลอยแดงฝังอยู่ คือเวลาท่านมาบางครั้งเรานึกว่าหลวงปู่ปาน แต่ว่าพลอยแดงที่อยู่ตรงหน้านี่บอกชัดเลยว่าองค์ที่ ๑๑
ถาม : ..............................
ตอบ : อ๋อ...ลักษณะรูปร่างท่านยืนยันเลยว่าใช่ มาลักษณะนั้นแหละท่านบอกว่า เวลามาหาฉันก็มาแบบนั้นแหละ คือมาลักษณะแบบหลวงปู่ปานรูปตอนหนุ่ม ๆ คือเหมือนหลวงปู่ปานแต่หนุ่มมากเลย แล้วอยู่ในลักษณะที่ว่าผิวเนื้อเหมือนสีทอง แต่ว่าอัศจรรย์อยู่อย่างว่าเรารู้จักหลวงพ่อว่าถ้าสมเด็จองค์ปฐมคลุมนี่หลวงพ่อผิวจะดำมาก แต่เวลาที่ท่านมาหาเราเห็น ๆ แล้วผิวท่านเหลืองอร่ามอย่างกับทองจริง ๆ
ถาม : ..........................
ตอบ : เอ้า...มีใครจะทำบุญอีก เดี๋ยวประกาศให้ญาติโยมที่ยังไม่รู้เพราะวันที่ ๙ มกรา ทางด้านวัดทองผาภูมิจะทำพิธีผูกพัทธสีมา คราวนี้จะมีการถอนโบสถ์เก่าเพื่อที่จะมาญัตติใส่โบสถ์ใหม่ ตอนที่สวดถอนสวดญัตตินี่ หลวงพ่อท่านเคยบอกว่า เป็นเคล็ดการสร้างมีดหมอที่ดีที่สุด อาตมาพอหลังกฐินวิ่งไปหามีดหมอเพื่อที่จะเอามาเข้าพิธี
คราวนี้แหม...กำเงินไปแสนหนึ่งได้มาแค่ ๔๐๐ กว่าด้าม ตอนนี้เขาจองไปเกินครี่งแล้วจ้ะ ใครต้องการต้องรีบจองอยู่แค่สองราคาคือขนาด ๕ นิ้วพันหนึ่งกับขนาด ๓ นิ้วมีขาเสียบแบบปากกาอันนั้น ๕๐๐ บาท ด้ามและฝักเป็นงิ้วดำ ๙ นิ้วหมดเกลี้ยงไปแล้ว จองต้องจ่ายเงินเลยจ้ะ โหดร้ายหน่อย วัตถุมงคลนี้จะทำพุทธาภิเษก ๓ รอบคือจะทำวันเสาร์ห้าปลายปีนี้ ๒๗ มกรารอบหนึ่ง แล้วจะให้หลวงพ่ออุตตะเสกให้รอบหนึ่ง ส่วนที่เหลือจะว่าของเราตอนที่สวดถอนสวดญัตตินี้ ตอนแรกไม่นึกว่าจะได้แค่นั้น แต่ถ้าเราสั่งมากช่างเขาจะทำไม่ทัน เรามีเวลาอยู่แค่ประมาณ ๒ เดือนแค่นั้น ถ้าสั่งมากช่างเขาทำไม่ทัน เขาจองกันไม่มากหรอก คนละเป็นกุรุส ที่เห็นละไว้ยาว ๆ นี่บางคนสั่งเป็น ๑๐ เล่ม
ถาม : อะไรที่จำเป็นก่อนที่จะทำให้กับพ่อแม่บ้าง ?
ตอบ : อันดับแรกเลยเรียนให้จบ ความหวังเขาอยู่ตรงนี้ คือพ่อแม่ทุกคนจะห่วงลูกอยู่เสมอ ถ้าตราบใดที่เรายังเรียนไม่จบหางานทำไม่ได้ ยังต้องเป็นภาระให้เขาห่วงอยู่ร่ำไป อันดับแรกเรียนให้จบก่อน
ถาม : ตอนนี้ก็ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยครับ
ตอบ : ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วยใช่ไหม จริง ๆ คือว่าบ้านเรายังถือคุณค่าของกระดาษแผ่นหนึ่งมากกว่าความสามารถของคน หากระดาษแผ่นนั้นไปให้ท่านซะก่อน หลังจากนั้นค่อยมาลุยงาน
| 
